Тамаддуни Чин таърихи тӯлонӣ дорад ва васеъ ва амиқ аст.Ин шахсияти беназири маънавии миллати чинӣ, пояи фарҳанги муосири чинӣ, пайванди рӯҳонӣ, ки чиноиҳоро дар саросари ҷаҳон нигоҳ медорад ва ганҷи навовариҳои фарҳангии Чин мебошад.Миллати Чин дар раванди дуру дарози таърихӣ бо азму иродаи худ такмили худ, раванди рушдеро, ки аз тамаддунҳои дигари ҷаҳон фарқ мекунад, паси сар кард.Дар бораи таърихи инкишофи тамаддуни Хитой дар давоми зиёда аз 5000-сола фахмиши чукур пайдо кардан, ба тадкикоти чукури таърихи тамаддуни Хитой мусоидат кардан, тамоми партия ва тамоми чамъиятро ба баланд бардоштани шуури таърихй мусоидат кардан лозим аст. меднатй дилпурона ва бемайлон бо роди социализм бо хусусиятдои Хитой пеш рафта.

Тавассути саъю кушиши пай дар паи чандин насли олимон, натицахои тадкикоти лоихахои калон, ба монанди Лоихаи пайдоиши тамаддуни Хитой таърихи миллионсолаи инсоният, таърихи 10000-солаи маданият ва таърихи беш аз 5000-солаи тамаддуни кишвари маро тасдик намуданд.Барои ба даст овардани натиҷаҳои бештар таҳқиқоти муштараки бисёрсоҳаро пурзӯр кардан ва лоиҳаи кашфи пайдоиши тамаддуни Чинро пешбурд кардан лозим аст.Банақшагирии умумӣ ва тарҳрезии илмиро мустаҳкам кунед ва минбаъд ба саволҳои асосӣ, ба монанди пайдоиш, ташаккул ва рушди тамаддуни Чин, манзараи асосӣ, механизми дохилӣ ва роҳи таҳаввулоти ҳар як тамаддуни минтақавӣ ҷавоб диҳед.Лоиҳаи пайдоиши тамаддуни чинӣ таърифи тамаддун ва муайян кардани нақшаи ворид шудан ба ҷомеаи мутамаддинро пешниҳод намуда, дар пажӯҳишҳои пайдоиши тамаддуни ҷаҳонӣ саҳми аслии худро мегузорад.Зарур аст, ки ҳамзамон дар таблиғ, таблиғ ва табдили «назарияи тамаддуни бостонии» кишвари ман ва натиҷаҳои таҳқиқоти лоиҳаи иктишофи сарчашмаҳои тамаддуни Чин кори хубе анҷом дод, то нуфуз ва ҷалби тамаддуни Чин афзоиш ёбад.

Тадкикоти хусусиятхо ва шаклхои тамаддуни Хитойро чукуртар карда, ба сохтмони шаклхои нави тамаддуни башарй ёрии назариявй расондан лозим аст.Халки Хитой дар таърихи дуру дарози тараккиёти тамаддуни зиёда аз 5000-сола тамаддуни дурахшо-ни Хитойро ба вучуд оварда, ба пешрафти тамаддуни башарй хиссаи калон гузошт.Бисёр одамон дар Ғарб одат кардаанд, ки Чинро ҳамчун як давлати муосири миллӣ дар дидгоҳи назарияҳои модернизатсияи Ғарб бубинанд.Тадкикоти пайдоиши тамаддуни Хитойро бо тадкикот оид ба масъалахои асосй, аз кабили хусусиятхо ва шаклхои тамаддуни Хитой, тахкики амику тафсири самтхои тараккиёти чамъияти миллати Хитой ва шакли эволютсионии он зич пайвастан лозим аст. ягонагии гуногунандешии миллати чинӣ, ки аз пайдоиши тамаддуни чинӣ, таҳқиқот ва тафсири тамаддуни чинӣ шаҳодат медиҳад.Хусусиятхои маънавй ва шаклхои инкишофи одамон, росткорй, адолат, созгорй ва созгорй мероси амики мадании рохи Хитойро равшан мекунанд.

Бояд ба таҳаввулоти созанда ва рушди инноватсионии фарҳанги суннатии аълои Чин мусоидат намуда, рӯҳи эҳёи миллӣ бунёд карда шавад.Ба якпорчагӣ ва навоварӣ риоя кунед, ба мутобиқсозии фарҳанги анъанавии Чин ба ҷомеаи сотсиалистӣ мусоидат кунед ва рӯҳияи чинӣ, арзишҳои чинӣ ва қудрати Чинро беҳтар созед.Дар процесси мусоидат ба дигаргунсозихои эчодй ва инноватсионии маданияти анъанавии аълои Хитой мо бояд ба идеологияи асосии рохбарикунандаи марксизм содик шавем, маданияти революциониро мерос гирем ва пеш равем, маданияти пешкадами социалистиро инкишоф дихем ва манбаи оби зиндаро аз хитоихои аъло дарёбем. фарҳанги анъанавӣ.

Бояд мубодилаи афкор ва омӯзиши мутақобилан байни тамаддунҳо ва мусоидат ба бунёди ҷомеаи ояндаи муштараки инсоният зарур аст.Таърихи 5000-солаи рушди тамаддуни Чин комилан нишон медиҳад, ки намудҳо, технологияҳо, захираҳо, одамон ва ҳатто ғояҳо ва фарҳанг ҳама тавассути паҳнкунӣ, иртибот ва ҳамкориҳои мутақобила инкишоф ва пешрафт кардаанд.Мо бояд мубодила ва ҳамгироии тамаддунҳоро барои шикастани “назарияи бархӯрди тамаддунҳо” истифода барем.Ба консепсияи тамаддун, ки баробарӣ, омӯзиши мутақобила, муколама ва таҳаммулпазириро тарғиб мекунад ва арзишҳои умумии тамоми инсониятро, ки дар тамаддуни Чин мавҷуд аст, пешбарӣ мекунад, риоя кунед.Дар бораи тамаддуни Хитой нагз накл кунед ва ба ахли олам Хитой, халки Хитой, Партияи Коммунистии Хитой ва миллати Хитойро фахмад.

Зарур аст, ки осори фарҳангӣ ва мероси фарҳангӣ бештар зинда шаванд ва барои мерос гирифтани тамаддуни Чин фазои мустаҳками иҷтимоӣ фароҳам оварда шавад.Ҳифз ва истифода аз осори фарҳангӣ ва ҳифзу мероси фарҳангиро фаъолона тарғиб намуда, рамзҳои арзишманд ва маҳсулоти фарҳангиро, ки фарҳанги чинӣ ва рӯҳияи чинӣ доранд, бештар паҳн кунед.Кадрҳои роҳбарикунандаи тамоми сатҳҳо бояд ба таърих ва фарҳанги олии анъанавӣ эҳтиром гузошта, ба ҳифзу истифодаи осори фарҳангӣ ва ҳифзу мероси мероси фарҳангӣ аҳамият диҳанд.Омма, бахусус ҷавононро тарбия ва роҳнамоӣ кардан лозим аст, то тамаддуни Чинро хубтар дарк кунанд ва бо тамаддуни Чин шинос шаванд ва шӯҳратпарастӣ, сутун ва эътимоди чинӣ буданро мустаҳкам кунанд.